Last day of work
Door: Jeroen Silkens
Blijf op de hoogte en volg Jeroen
19 Juli 2013 | Verenigde Staten, Washington, D. C.
Hallo allemaal,
Hier het verslag waar enkele van jullie misschien wel op zitten te wachten. Met nog een paar dagen te gaan in het o zo mooie Amerika schrijf ik dankbaar, maar met pijn in mijn hart dit verslag.
Voordat ik met het drama deel begin ;) Wil ik jullie nog even laten weten dat Mexico helemaal geweldig was! Ik heb het overleeft en heb de tijd van mijn leven gehad. Een prachtig paradijs is het! Blauwe zee, wit strand, een all- inclusive buffet ;) en nog beter gratis cocktails ;)
We hebben verschillende dingen mogen bezoeken tijdens een leuke national geografic tour/ excursie en heb ik kunnen zwemmen met heuse dolphijnen, JAWEL!
Zondag is mijn zus aangekomen om mij te vergezellen gedurende mijn laatste twee weken. Samen hebben wij al in mijn hotel ge overnacht, heeft zij al kunnen kennis maken met het werk als supervisor en heeft zij al enkele mooie plekjes gezien die Washington te bieden heeft.
Het is rond de 35 graden iedere dag, maar dat mag de pret niet drukken. "Smeren en gaan" is het motto!
Echter het gaat niet alleen over rozengeur en maneschijn.. Er was namelijk werk aan de winkel. Eerder had ik al aan mijn moeder gevraagd of zij misschien Nederlandse klompjes op wilde sturen, deze wilde ik namelijk graag aan mijn team geven waar ik die laatste 5 maanden zo hard mee heb gewerkt. Deze klompjes moeste alleen nog even ingepakt worden. Verder moest er ook nog aan de cadeautjes voor de andere managers en supervisors wat werk verzet worden. Met de hulp van mijn zus lukte het mij om alles op tijd af te krijgen.
Woensdag 17 Juli was het dan zover, mijn laatste werkdag in het Fairview Park Marriott Hotel was aangebroken. Met een koffer vol met stroopwafels en Nederlandse klompjes en een grote vaas met bloemen onder de arm vertrok ik voor de laatste keer met de metro naar mijn "eindbestemming".
Het was een erg rustige dag op het werk, dus echt werken hoefde ik al niet. Daarnaast waren ook nog eens alle supervisors in de housekeeping ingeroosterd. Ik had dus tijd genoeg om van iedereen afscheid te nemen en ze te bedanken voor die geweldige tijd. Voordat ik het wist was het tijd voor de housekeeping ladies om naar huis te gaan, oftewel tijd om echt afscheid te nemen... tja, wat zeg je dan, DANKJEWEL, tot nooit meer ;(
Ondanks het afscheid hing er toch een hele leuke en gezellige sfeer, het leek bijna wel feest. De klompjes en stroopwafels vielen goed in de smaak en ik kon zien dat ik niet de enigste was die het jammer vond dat ik alweer naar huis moest gaan. Tja, iedereen weet dat aan alle goede dingen ooit een einde komt.
Ondanks dat ik dacht dat DAT het einde voor mij was, niets bleek minder waar. Toen ik de cafetaria in liep bleek het hele team daar te zitten. Een hinderlaag, JA, een surpriseparty, OOK!! De taart werd aangesneden, speeches werden gehouden, kaarten overhandigd en foto's gemaakt. Een TOP afsluiting! DANKJEWEL!
Nu is het genieten van mijn vrije tijd. Alhoewel.. vrije tijd? De laatste dingen moeten nog bezocht worden en nog belangrijker de laatste items moeten nog aangeschaft worden.
Zondag 28 Juli stap ik, samen met mijn zus, alweer in het vliegtuig om weer naar ons koude kikkerlandje te vliegen. Hou een plekje in jullie agenda's vrij! Want ik heb heel wat te vertellen en reken maar dat jullie mijn slachtoffers zijn ;)
Tot snel!
Groetjes uit Amerika,
Jeroen.
Hier het verslag waar enkele van jullie misschien wel op zitten te wachten. Met nog een paar dagen te gaan in het o zo mooie Amerika schrijf ik dankbaar, maar met pijn in mijn hart dit verslag.
Voordat ik met het drama deel begin ;) Wil ik jullie nog even laten weten dat Mexico helemaal geweldig was! Ik heb het overleeft en heb de tijd van mijn leven gehad. Een prachtig paradijs is het! Blauwe zee, wit strand, een all- inclusive buffet ;) en nog beter gratis cocktails ;)
We hebben verschillende dingen mogen bezoeken tijdens een leuke national geografic tour/ excursie en heb ik kunnen zwemmen met heuse dolphijnen, JAWEL!
Zondag is mijn zus aangekomen om mij te vergezellen gedurende mijn laatste twee weken. Samen hebben wij al in mijn hotel ge overnacht, heeft zij al kunnen kennis maken met het werk als supervisor en heeft zij al enkele mooie plekjes gezien die Washington te bieden heeft.
Het is rond de 35 graden iedere dag, maar dat mag de pret niet drukken. "Smeren en gaan" is het motto!
Echter het gaat niet alleen over rozengeur en maneschijn.. Er was namelijk werk aan de winkel. Eerder had ik al aan mijn moeder gevraagd of zij misschien Nederlandse klompjes op wilde sturen, deze wilde ik namelijk graag aan mijn team geven waar ik die laatste 5 maanden zo hard mee heb gewerkt. Deze klompjes moeste alleen nog even ingepakt worden. Verder moest er ook nog aan de cadeautjes voor de andere managers en supervisors wat werk verzet worden. Met de hulp van mijn zus lukte het mij om alles op tijd af te krijgen.
Woensdag 17 Juli was het dan zover, mijn laatste werkdag in het Fairview Park Marriott Hotel was aangebroken. Met een koffer vol met stroopwafels en Nederlandse klompjes en een grote vaas met bloemen onder de arm vertrok ik voor de laatste keer met de metro naar mijn "eindbestemming".
Het was een erg rustige dag op het werk, dus echt werken hoefde ik al niet. Daarnaast waren ook nog eens alle supervisors in de housekeeping ingeroosterd. Ik had dus tijd genoeg om van iedereen afscheid te nemen en ze te bedanken voor die geweldige tijd. Voordat ik het wist was het tijd voor de housekeeping ladies om naar huis te gaan, oftewel tijd om echt afscheid te nemen... tja, wat zeg je dan, DANKJEWEL, tot nooit meer ;(
Ondanks het afscheid hing er toch een hele leuke en gezellige sfeer, het leek bijna wel feest. De klompjes en stroopwafels vielen goed in de smaak en ik kon zien dat ik niet de enigste was die het jammer vond dat ik alweer naar huis moest gaan. Tja, iedereen weet dat aan alle goede dingen ooit een einde komt.
Ondanks dat ik dacht dat DAT het einde voor mij was, niets bleek minder waar. Toen ik de cafetaria in liep bleek het hele team daar te zitten. Een hinderlaag, JA, een surpriseparty, OOK!! De taart werd aangesneden, speeches werden gehouden, kaarten overhandigd en foto's gemaakt. Een TOP afsluiting! DANKJEWEL!
Nu is het genieten van mijn vrije tijd. Alhoewel.. vrije tijd? De laatste dingen moeten nog bezocht worden en nog belangrijker de laatste items moeten nog aangeschaft worden.
Zondag 28 Juli stap ik, samen met mijn zus, alweer in het vliegtuig om weer naar ons koude kikkerlandje te vliegen. Hou een plekje in jullie agenda's vrij! Want ik heb heel wat te vertellen en reken maar dat jullie mijn slachtoffers zijn ;)
Tot snel!
Groetjes uit Amerika,
Jeroen.
-
19 Juli 2013 - 08:13
Mam:
Hoi Jeroen,
Je hebt weer een fantastische nieuwsbrief geschreven.
Ik kan me bedenken dat dit een dag was met 2 gezichten,
maar dat betekent wel dat je een heel fijne tijd hebt gehad in Washington.
Hoe kan het ook anders met jouw positieve instelling.
Geniet er nog van, samen met Inge, en let een beetje op je portomonnai, want voor je het weet kunnen al jullie spullen niet meer in het koffer. Groetjes Mam
-
19 Juli 2013 - 09:03
Ger:
Hoi Jeroen,
wat is het snel gegaan, ik denk ook wel door je verslagen die met regelmaat in de mailbox stonden.
Het zal je toch wel goed gedaan hebben toen ze daar allemaal in de cafetaria aanwezig waren, dat doen ze niet zomaar.
Ik wil straks graag "je slachtoffer" zijn! Kom maar op met je verhalen. Wij hebben natuurlijk ook verhalen, maar die zullen zeker niet zo spannend zijn als die Amerikaanse.
Ik hoop dat je samen met Inge een leuke tijd hebt. Een goeie reis terug en we zien elkaar dan weer ergens op het einde van de maand. Groetjes Ger -
19 Juli 2013 - 09:16
Ine:
Hallo Jeroen.
Hier nog een keer een bericht van mij.
Fijn om te lezen dat je afscheid zo fijn is verlopen.
Het moet je ook goed doen dat je collega's het jammer vinden dat je weg gaat.
Misschien krijgje nog ooit een kans om nog eens terug te gaan, maar dan zal je goed moeten sparen ha ha .
Geniet nog van de dagen dat je samen met Inge daar un de States bent.
Laat haar maar van alles zien, dat is jou wel toe vertrouwd.
Jeroen tot over een paar weken want dan zijn wij pas terug.
Doe Inge de groeten van mij.
Groetjes en een knuffel ui Weert Ine
-
19 Juli 2013 - 09:33
Silvia:
Hoi Jeroen,
Wat n super leuk einde van je stage! Geniet nog van de laatste twee weken.
En we zijn zeker benieuwd naar de verhalen.
Hele fijne vakantie nog ook voor Inge!
Gr. Marcel silvia en gwenn -
19 Juli 2013 - 09:43
Rosalie:
Haaa Jeroen,
Nou super leuk om te lezen dat je het daar zo goed naar je zin hebt gehad.
Nog heel veel plezier de laatste week.
Groetjes en tot gauw in ons warme kikkerlandje.
Rosalie -
19 Juli 2013 - 15:11
Toos En Jan:
fijn dat alles zo goed verlopen is, en wat een geweldig afscheid heb je gekregen.
Dat is je beloning voor het harde werken denk ik.
Je zult nog lang aan die mooie tijd moeten denken, en nu nog even vakantie houden
dat is de kers op de taart.
groetjes aan Inge
groetjes Toos
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
